Psychoterapia par to proces, w którym terapeuta pomaga klientom zrozumieć przyczyny trudności, uczy wzajemnego szacunku, elastyczności i uznania różnic. Jej celem jest poprawa komunikacji, wzajemnego zrozumienia, wzmocnienie więzi, rozwiązanie problemów, które mogą zagrażać związkowi lub podjęcia ważnych dla relacji decyzji.
Psychoterapia par w psychologii zorientowanej na proces (POP) to podejście, która bierze pod uwagę świadome i nieświadome sygnały oraz dynamikę procesów obecnych w relacji. Zakłada się, że trudności, konflikty, niezrozumienie jest wyrazem głębszego, często nieświadomego procesu, który dąży do ujawnienia i uwzględnienia w codziennym życiu. Z założenia konflikt wskazuje na miejsce, gdzie występuje trudność, zatrzymuje naszą uwagę przy ważnych dla relacji sprawach i daje szanse na przeformułowanie relacji umożliwiając rozwój i uwolnienie napięcia.
Psychoterapeutka prowadząca psychoterapię pary koncentruje się podczas sesji na tym, co dzieje się „tu i teraz” – na interakcjach, pojawiających się emocjach, niewerbalnych sygnałach. Dzięki temu para może na bieżąco doświadczać i przetwarzać swoje wzorce komunikacyjne. W pracy uwzględnia się również długoterminowe procesy jak moment poznania, historię relacji, przyszłe plany, co pozwala rozpoznać, jakie wzorce dominują w danej relacji.
Psychoterapia par – praktyczne informacje
Sesje odbywają się zazwyczaj raz w tygodniu, ale nie rzadziej niż co dwa tygodnie i trwają 50 minut. W trakcie pierwszych konsultacji ustalane jest z jakimi trudnościami mierzy się para, wyznaczany jest wspólny dla pary cel oraz zasady określające przebieg procesu terapeutycznego. Podczas psychoterapii par za każdym razem spotykają się w gabinecie trzy osoby: dwie osoby będące ze sobą w związku oraz psychoterapeutka. Cennik
W jakiej sytuacji warto się zgłosić na psychoterapię par?
- kryzys w związku, w tym niewierność, utrata dziecka, choroba przewlekła, zmiany życiowe, brak bliskości
- problemy z komunikacją jak częste kłótnie, nieumiejętność wyrażania emocji i potrzeb
- różnice w oczekiwaniach jak dotyczących wspólnego życia, wychowania dzieci
- trudności w realizacji wspólnych działań, projektów
- problemy w podejmowaniu ważnych dla relacji decyzji